حداقل آرام بخش
بیمار بیدار هست اما تحت بی حسی قرار می گیرد.
دندانپزشکی عمومی
برخی افراد به علت ترس از دندانپزشکی جهت مداوا به کلینیک های دندانپزشکی نمی روند. ترس از دندانپزشک یا دنتوفوبیایکی از ترسهایی است که معمولا موجب اختلال در درمان دندانها می باشد. علاوه بر دنتوفوبیا ممکن است اشخاص بنا به دلایل دیگر همچون رفلکس شدید نمی توانند از درمانهای دندانپزشکی استفاده کنند. برای رفع این مشکلات یک روش جدید ابداع گردیده به نام سدیشن و یا دندانپزشکی درخواب. ما در این مطلب قصد داریم راجع به این شیوه مدرن صحبت کنیم.
در این متد دندانپزشکی از داروهای آرامبخش و بی حسی برای کمک به بیمار برای کمتر ترسیدن در هنگام درمان استفاده می شود. به این متد اصطلاحا دندانپزشکی در خواب می گویند. البته این اسم کاملا درست نمی باشد چراکه در این روش معمولا بیماران بیدارهستند.
بیمار بیدار هست اما تحت بی حسی قرار می گیرد.
ممکن است هنگام صحبت کردن، کلمات را اشتباه تلفظ کند. در این حالت بیمار بخش زیادی از عمل را به خاطر نمی آورد.
بیمار دارای سطح کمی از آگاهی هستد، اما هنوز می تواند بیدار بماند.
بیمار کاملاً بیهوش می شود و هیچ کدام از مراحل عمل را بخاطر نمی آورد.
از انواع آرامبخش زیر در دندانپزشکی استفاده می شود:
دندانپزشکی در خواب از طریق استنشاق گاز انجام می شود به این ترتیب از طریق ماسکی که روی بینی شما قرار می گیرد، اکسید نیتروژن را تنفس می کنید و در طول عمل هیچ گونه دردی را احساس نخواهید کرد.
مواد بی حس کننده، بسته به میزان دوز مورد استفاده، می تواند از حداقل تا متوسط متغیر باشد. در این روش از مواد مختلفی استفاده می شود. قرص از خانواده والیوم یکی از این موارد می باشد. زمانی که نیاز به بی حسی و بیهوشی های طولانی تر باشد از دوز های بیشتری یا مواد بی حس کننده تزریقی استفاده می شود.
صرف نظر از نوع آرامبخش که طی درمان دریافت می گردد، بیمار معمولاً به داروی بی حسی موضعی نیاز دارد. این امر بدین دلیل است که در صورت ایجاد ناراحتی، درد را تسکین دهد.
سدیشن بیشتر برای افرادی مناسب است که دارای دنتوفوبیا هستند. ترس در این افراد مانع مراجعه آنها به دندانپزشک می شود. لازم به ذکر است که در این زمان هیچ گونه دردی را احساس نخواهند کرد .
به طور کلی دندانپزشکی در خواب برای افرادی مناسب باشد که:
تمام دندانپزشکان می توانند از حداقل آرامبخش استفاده نمایند. البته برای این نوع درمان باید دندانپزشک دوره های تخصصی بیهوشی را گذرانده باشد. اغلب جراحان فک وصورت دوره های تخصصی بیهوشی را گذرانده اند. البته برخی از دندانپزشکان از یک متخصص بیهوشی عمومی استفاده می کنند.